رابطه بین فعالیت بدنی در اوقات فراغت با وضعیت اقتصادی-اجتماعی نوجوانان نابینای شهر تهران

وضعیت اجتماعی-اقتصادی (ses) یک عامل غیر قابل دستکاری است که اثر آن بر فعالیت بدنی در تحقیقات مروری به تأیید رسیده است، اما تحقیقات انجام شده در زمینه نوجوانان نابینا بسیار محدود است. هدف از این تحقیق بررسی رابطه فعالیت بدنی اوقات فراغت و وضعیت اقتصادی-اجتماعی نوجوانان نابینای دبیرستان های شهر تهران بود. شرکت کنندگان تحقیق شامل 60 نابینای نوجوان بود. برای ارزیابی میزان فعالیت بدنی اوقات فراغت از پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی (ipaq) استفاده شد و برای بررسی وضعیت اقتصادی اجتماعی والدین از پرسشنامه وضعیت اقتصادی اجتماعی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد (0/05 > p). نتایج این تحقیق نشان داد به طور کلی دو متغیر وضعیت اقتصادی- اجتماعی والدین و سطح فعالیت بدنی نوجوانان نابینا ارتباط مثبت و معناداری با یکدیگر دارد (0/01 > p). همچنین در خرده مقیاس های سطح تحصیلات مادر، درآمد ماهانه و وضعیت شغلی پدر رابطه معناداری با سطح فعالیت بدنی نابیانایان نوجوان یافت شد، اما در خرده مقیاس های تحصیلات پدر و وضعیت شغلی مادر رابطه ای با سطح فعالیت بدنی نوجوانان نابینا یافت نشد. به طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد وضعیت اقتصادی اجتماعی والدین می تواند یکی از پیشگوهای اساسی فعالیت بدنی در افراد نابینا باشد.